ਆ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਆ ਜਾ ....

ਆ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਆ ਜਾ, ਆਹ ਲੈ ਚੁੱਕ ਕਿਤਾਬਾਂ।

ਕਿੰਨੀ ਸੁੰਦਰ ਦੁਨੀਆ ਸਾਡੀ, ਮਾਰਨ ਸ਼ਬਦ ਆਵਾਜ਼ਾਂ।

ਗਿਆਨ ਵਿਹੁਣਾ ਫਿਰੇਂ ਭਟਕਦਾ, ਜਿੰਦਗੀ ਪੰਧ ਲੰਮੇਰੇ।

ਫੋਲ ਗਿਆਨ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਸਾਗਰ, ਸਿੱਖ ਲੈ ਅਦਬ ਆਦਾਬਾਂ।

-ਡਾ ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਦੀਪ

ਹੈਲੋ...
ਮੈਂ ਰਾਵਣ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ...

ਕਿਉਂ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ....?
ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਹੈ
ਜੁਕਾਮ ਵੀ ਹੈ
ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮੱਚ ਰਹੀਆਂ ਨੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ........?
ਮੈਨੂੰ ਪਤੈ...
ਕੱਲ ਮੈਨੂੰ ਸਾੜਿਆ ਸੀ ਨਾ...
ਮੈਨੂੰ..... ਮਤਲਬ.....
ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿਚ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਹਰ ਸਾਲ ਸਾੜਦਾ ਹੈਂ...
ਪਰ ਮੈਂ ਨਾ ਮਰਦਾ ਹਾਂ
ਨਾ ਸੜਦਾ ਹਾਂ
ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਹਾਂ
ਹਾਂ, ਤੂੰ ਜਰੂਰ ਮਰੇਂਗਾ
ਧੂੰਆਂ... ਪਟਾਕੇ... ਧੂੜ... ਧੱਕੇ....
ਖੰਘ... ਜੁਕਾਮ... ਦਮਾ.... ਅਟੈਕ....
ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਝ ਸਹੇੜ ਲਿਆ ਤੂੰ
ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਮਾਰਦੇ
ਹੁਣ ਮਰੇਂਗਾ ਤੂੰ....
ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ..
ਅਪਣੇ ਕਰਕੇ
ਹਾ...ਹਾ...ਹਾ....

ਰਾਵਣ

ਮੁਆਫ ਕਰੀਂ ਯਾਰ

ਜਿੰਨੇ ਸਿਰ ਤੇਰੇ ਹਨ

ਉੱਨੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਹਨ

ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਦਿਸਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ.....

ਫਿਰ ਵੀ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਜਲਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ

ਕੱਲ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜਲਾਏਗਾ

ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਹੈਂ

ਮੁਆਫ ਕਰੀਂ ਯਾਰ.........